Papież Innocenty II, na prośbę abpa Jakuba ze Żnina, potwierdza stan posiadania arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Dokument ten utrącał roszczenia Magdeburga o rozciągnięcie jego władzy metropolitalnej na ziemie polskie. Dokument (na pergaminie) pisany po łacinie zawiera ponad 400 nazw miejscowych i osobowych w j. polskim. Jest to najstarszy zabytek języka polskiego.