Archiwalia te pochodzą zasadniczo z sądu gnieźnieńskiego Konsystorza Generalnego i były tam dokumentami obiegowymi, a zatem nieprzeznaczonymi do wieczystego przechowania. Przetrwały do XX wieku jako podarta i zmięta makulatura, wypełniająca tzw. pachy sklepienne nad północną nawą katedry. Wyciągnięte podczas prac budowlanych w roku 1960 zostały odłożone a następnie zapomniane. Odnaleziono je ponownie w roku 2015 dzięki uczestnikom projektu inwentaryzacji starych druków, prowadzonemu przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w porozumieniu z Archiwum Archidiecezjalnym. Wstępną identyfikację znaleziska przeprowadzili historycy Adam Kozak i Jakub Łukaszewski z Poznania. Dzięki staraniom gnieźnieńskiego archiwum pierwsza partia trzystu czterdziestu pięciu dokumentów została poddana konserwacji w zeszłym roku. W tym roku prace przeprowadzono nad kolejną partią, w sumie zatem uratowano pięćset dokumentów spośród około dwu tysięcy znalezionych.

Tegoroczny projekt opiewał na kwotę 105 090 zł, przy czym dotacja Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych wyniosła 94 550 zł a wkład własny Archiwum 10 540 zł. Podczas spotkania w sali konferencyjnej Muzeum i Archiwum Marzena Szczerkowska zaprezentowała krótki dokument filmowy, ukazujący jej pracę nad jednym z obiektów, i na tej podstawie omówiła problematykę konserwatorską projektu. Z kolei pan Adam Kozak opowiedział o najstarszym spisie wyświęconych z terenu Archidiecezji Gnieźnieńskiej, który mimo braku datacji na samym dokumencie udało się wydatować na rok 1464. Pan Jakub Łukaszewski omówił natomiast fragmenty inkunabułów, znalezionych w dokumentacji sądowej. Zachowane fragmenty książek pochodzą z rzadkich dzieł prawniczych.